Kendini aldatırsın sen,
Meşguliyetle maskelenmiş bekleyişte,
Ama gider en değerli şeylerin,
Fark etmezsin sevginin eksikliğini.
Bahaneler üretirsin umutsuzluğa,
Tembelce durur karşında miskinliğin,
Ancak çığ gibi düşer önüne kara gölgesi,
Anlarsın neleri kaybettiğini.
Teselli ararsın mümkün olan her yerde,
Umursamazlık kültüründe düştün toprağa çünkü,
Huzursuz büyüdün korkak kabuğunun içinde,
Maalesef artık geriye dönme ihtimalin kalmadı.
Kayıt Tarihi : 24.5.2024 00:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!