Ma’bed-i fersude,mehr-i’can olur.

Ne çekti gönül-pürgür-ü zâr elinden,
Şu dilzâr-ı canân,kabristan olur,
Es ey bad-ı saba,kesir-i yar ilinden,
Bu gülnihal bağ’ban-ı gülîstân olur,

Bir suziş-i nihan,dür döker dilinden,
Şu can içre bakış,muhlis-i can olur,
Ne şüphe lâ yûsâl,lûtfu kerimden.
Ma’bed-i fersude,mehr-i’can olur.

Lûgâtçe –Bad-ı Pürgü: hışırtılı esen huzursuz edici rügâr,
Zâr : inleyen, sesli ağlayan,zayıf dermansız,
Dilzâr: dil ile,söz ile feryad eden,
Bad-ı saba: baharda esen hafif ve hoş rüzgâr,sabah yeli,
Kesir: sürekli devamlı aralıksız.
Gülnihal: gül fidanı,
Gülistan : gül bagçesi,gül tarlası.
Suziş-i nihan: için,için yanma,gizli yanma
Dür : inci,
Muhlis :katkısız,ihlaslı,içten,
Lâ yusâl: hikmetinden suâl olmayan,yaptığından hesap sorulmayan,Hazreti Allahın esmasından biri,
Ma’bed-i fersude: eskimiş yıpranmış mabet,
Mehr :aşk,şefkat,muhabbet* güneş *huk mihr, evlenme münasebetinde buluna erkeğin kadına verdiği
Nikah bedeli..