M….Yarının Bende Kaldı Şiiri - Kağan İşçen

günlerim nasıl geçiyordu bilmiyordum
çocuk parkında yaram kanıyordu su içmek istiyordum
sabahım uyumak bilmezdi akşamım uyanmak
etine dolgun intiharlarla süslerdim anlatımsızlığımı
aşk vardı ben vardım çöl vardı sen yoktun
sesime giydirecek elbise bulamazdım
sözcüklerimi mat bakışlı dönüşümsüzlüğün yok pahasına satardı
satardı maço bir ahlaksızlaşmaya
karanlık az buz değil birden basardı ayaklarına
gittiğinin farkında olmadan giderdin
sakalsızlığımdan utanırdım ne bir hayat ne bir bir şey
sesime giydirebildiğim tek elbise ismin olurdu
sesim kurtulurdu üşümekten kendimi ben bile tanıyamazdım

hiçbir şey oyun değildi oyun zannettirmeye çalışırdın
şapşaldım işte bu bir fırsattı nefretini bitirmem için
kalmadım yanında kendimi yiyip bitirdim kalmadım
ben kalmadım yanında
ama
yanın bende kaldı
yanlıydım aşkta aşktan yana
yansızlık Allaha bile mahsus değildi

ben kalmadım dününde
ama
yarının bende kaldı
yarınlıydım aşkta baştan bu yana
bu yara ne sende ne bende
ikimizdeydi