M a z l u m d a y ı

Çarşının tam orta yerinde
Bir biz,nasırlı elinde
Bal mumu ipliğinde
Çekiç, örs, tahta masanın üstünde
Deriden önlük dizinde
Tek oda, kuyruklu odun soba
Hem iş mekânı, hem barınağı
Kimdi, neydi gizem sığınağı
Bir yeşil çaydanlık, soba üstünde
Abdest alırdı, mavi naylon testide
Ağır bir deri kokusu, neydi öyküsü?
Dip tarafta karyola, örtülü
Kırmızı, yün battaniye
İki tahta eski sandalye
Birkaç tamir olmuş kundura
Vitrinde seyir, asılı ayakkabı bağı
Beş, on ökçe ve üç, beş kutu boya
Bir kaç kösele rula
Arada eş, dost sohbet için orada
Çocuktum ya, tamire götürürdüm
Evde, kimin varsa hasarı
Babamın esnaf komşusuydu ya
Bana, torpil geçerdi, arada
“Gel, yarın bunları almaya”
Bazen camiye giderdi
Beklerdim, kapıda uzunca
Gelirdi, koşarak sonunda
Hep merak ederdim,
Niye yalnız yaşardı acaba?
Kimi derdi hapisten çıkıp
Yerleşmiş, kaçıp, buraya
Kimisi derdi, kanlısı varmış da
Ama o bizden biriydi sonunda
Herkes severdi, küçüktü kasaba
Tanırdık birbirimizi, sonunda
İncitmezdik, horlamazdık
Dostça yaşar, kırmazdık
Ayıp, günah bilirdik
Büyük, küçük adap
Bakkal, berber, manav, kasap
Yalnız bırakmazdık
Arayıp, sorardık
Sahipsiz, naçar değildi kimse
Herkes yardım ederdi bir birine
Paylaşırdık aşımızı, işimizi
Bayramı, seyranı, sevgimizi
Korurduk hakkımızı
Saklardık sırrımızı
Verme sırrını dostuna,
Dostunda söyler dostuna
Değildi hiç biri
Ketumdu er kişi
Bir gün duydum ki, gitmiş
Köşker Mazlum dayı
Çok ayakkabımı dikti
Çok ökçe çaktı, kenar çekti
Eş dost ihtiyacı karşıladı
Neydi, kimdi?
Önemlimiydi sanki
Bizimle yaşayan, bizden biri
Doldurmadı yerini bir diğeri
Hani ne derler?
Vardır bir kedinin bile yeri
Çocukluğumun renkleri
Avare, sucu Ali dayı
Deli Muhittin/ muittin
Ya da Mazlum dayı

1.5.2010 İST