Lüzumu Kalmadı Şiiri - Yasemin Şentürk

Lüzumu kalmadı
Cinayete soyunmanın.
Çek elini gırtlağımdan
gölgemle biz yolcuyuz.
Ki yeminimiz var
bir daha senin vatanına
mülteci olmayacağız…

Sesim boğuluyor,
bedenim yitiriyor nefesimi.
Söyle kelimelerine,
biraz daha güçlü sıkarsa
benim nüfusum
çoğaltmayacak ülkeni…

Şerit gibi geçecek mi
anılarımızın kısa filmi
bilemem…
öğrenmek üzereyim.
Kuvvetini sakınma
sık yumruğunun arasında
hissi kaybolmuş ellerimi.
Çünkü artık onlar,
konusu olmamalı dizelerinin…

Ki o eller zaten buz kesiği…
Son gücünü dene
erit ki
geleceği yok olsun ve
falları bakılmasın
avuç içlerimin…

Gök gürlemesi duyuluyor uzaktan
Güneşin gözyaşları
Güpegündüz koptu kopacak
az kaldı…
Biraz sonra tüm izlerim
Toprağın bağrında yok olacak…