Lüzumsuz Kılsın Şiiri - Zennehar Yılmaz

Gönlüme kurduğun dert köprüsünü Tufanlar kopup da savurup yıksın Kinayeli verdiğin her bir sözünü Tutmayan dilleri lüzumsuz kılsın Hidayete ermeyen gözüm aşikâr Umudun salını sürüp savursam Geceler ismini bir, bir sayıklar Sarmayan belini lüzumsuz kılsın Ebedi sanmıştım sevgi ekeni Gönlüme serdiğin kaktüs dikeni Gün olur özüne batıp çıkmasın Her günü güneşin lüzumsuz kılsın Dağlarda kovuklar da yatar bedenim Koyun keçi çayır her gün güdenim Etimle kemiğime bende büründün Donsun kanın akmasın lüzumsuz kılsın Şeytanı sen ettin musallat yoluma Başımı eğdirdin hakkın kuluna Müfessir oldum sayende eşim dostuma Gözlerinden akanlar lüzumsuz kılsın