LÜZUM Yok Şiiri - Ramazan Kılıç

Yalnız babam çalışır hepimize bakardı
Kimseye borç olmazdı ne kredi ne kartı
Hakkı ile tartmıyor ne adalet ne tartı
İnsan gibi insana diyecek bir sözüm yok

Medeniyettir diye yutturdular zokayı
Moda getirdik diye taktırdılar tokayı
Ruhumuza girdiler biz kaptırdık yakayı
İlim irfan belleyip öğrenmeye lüzum yok

Kul kendini şaşırmış şükür etmez haline
Haram helâl karışmış meyil eylemiş zalime
İnsanoğlu bozulmuş zaman neymiş âlime
Ne binalar yıkılmış bu dünyada gözüm yok

Sevdim tüm kullarını vallahi Hak aşkıyla
Yüreğim saf altındı sarayıyla köşküyle
Herkese bakar oldum ihanetle kuşkuyla
Daha aptal dedirtmem sıfatım yok yüzüm yok

Her şeyiyle bozuldu Hakkın temiz nimeti
Yüreği imanlılar çeker olmuş zahmeti
Ne büyüktür ki Mevlam esirgemez rahmeti
Ağaç var dalı var da yiyemezsin üzüm yok

Acep hak mı eyledi sürünmeye bu millet
Nedir bu çektiğimiz bu ne keder bu zillet
Menfaat para çıkar kulu bozan bu illet
Der ise o insan derim bu tarakta bezim yok

Yaratılanı sever Hak aşkıyla yanarım
Aklımda var fikrimde zannetme ki kanarım
Şükür ederim aç kalsam hep mahşeri anarım
Zalime meyil etmem takatım yok dizim yok

İblis gibi düşünüp insanlara zulüm eden
Kendin ateşe atar bilir ya da bilmeden
Yaşar sevgi mutluluk ne insanlık gülmeden
Rabbim şükürler olsun böyle ruhum özüm yok

Ramazan ömür kaç yıl geldin bak kaç yaşına
Haramla bina olmaz çöker elbet başına
Zalim kalleş uğraşsın emekleri boşuna
Yaradan ıslah etsin alev olsam közüm yok

02 03 2014