Lüzum Yok Şiiri - Hüseyin Sığırtmaç

Bağrıma ok vurup sevinçten eden,
Yardan da vazgeçtim, var git lüzum yok.
Verdiğin alevse zoruna giden,
Kordan da vazgeçtim, var git lüzum yok.

Yirmiye değişmem elli yaşımı.
Seninle ağrıttım boşa başımı.
Artık tavaf etme mezar taşımı.
Kârdan da vazgeçtim, var git lüzum yok.

Al da başına çal, götür gençliğin.
Zifiri karanlık yürek aklığın.
Varlığın azaptır, huzur yokluğun.
Vardan da vazgeçtim, var git lüzum yok.

Ben nereyim sen neresin darılma!
Derde derman olsan bile sarılma!
Ben beni katlettim artık yorulma!
Serden de vazgeçtim, var git lüzum yok.

Artık bundan sonra olma hiç yakın!
Öfkem beni aşar, aman ha sakın!
Divanı mahşerde alırsın hakkın.
Dârdan da vazgeçtim, var git lüzum yok.

Nisan yağmuruydu durdu akışım.
Bütün suç kör gözle sana bakışım.
Bitti türkülerim bu son yakışım.
Zardan da vazgeçtim, var git lüzum yok.

Var git Sığırtmaç’ı anma bir daha.
Geri döner diye sanma bir daha.
Gül olsam dalıma konma bir daha.
Hardan da vazgeçtim, var git lüzum yok.

Bursa 06 Mayıs 2006