Lütfiye Nine Şiiri - Ercan Barut

Yeni dillenen çocuk merakıyla sorduğum gençlik hayatında
Ağaç yapraklarının yeşilden turuncuya dönmesiydi
Karadeniz'den Akdeniz'e gelin getirilişi
Hayal kırıklıkları ise
boğulmanın fiziksel hissi

Şans eseri çıkmıştı karşıma
80 yaşında
Eve ekmek götürme telaşında...

Yokluğu ile yaşamanın acısına dayanamayacağı oğlu, ardından izler bırakmıştı ona ,
Sevdiği kişiden önce ölmeyi dilerken
Sabahları uyanması için tek sebebi  torunları olmuştu...

Hiçbir şey düşünmeden ve hiçbir şey yapmadan uzaklara bakarken
Başkalarının sevinciyle mutlu olmayı
Kusurda güzelliği aramayı
İki masum çocuğun ona muhtaç gözlerinde bulmuştu...

Ama yine olmamıştı
Gençliği ve yaşlılığı, acının başka  yüzeyleriydi onda olan
Karadeniz en çok ona kara'ydı
Akdeniz en az ona ak...

Hayattan son  isteği de
Kabul görmedi
Uyanmak için sebebi vardı
Öylece uykuya daldı
Bir umutla
Yaptığı üç beş kalıp zeytinyağı sabunu...
İki litre zeytinyağı satmak için geldiği
Pazar yerinde bir köşede...Bir daha uyanmadı...
Lütfiye Nine...