Alışmıştık Tozlu Sahnelerdeki Ahlı Oyunlarda Oynamaya, Kâh Hayatımıza Girenler, Kâh İse KADER Vururdu Sırtımıza, Arada Bir Işık Bize Doğru Döner Kamaşırdı Gözlerimiz, Kabarırdı Göğsümüz O Zamanlarda, Yaradan Bizi de Yüceltiyormuydu ki Yoksa Arada? Belki de O Günler Bizim Günlerimiz di Kimbilir? Anlamazdık, Anlamak İstemezdik, Sadece Başkalarını Eğlendirmek İçin Var Olan Galiba Sıradan İnsanlardık "FİGÜRAN", Kumaşı Acıdan Biçilmişdi Elbisemizin, Karalar İşlenmişdi İlmek İlmek Anlımıza, Kim Ya da Kimler Layık Görmüştü Bize Bu KADERİ Yaşadığımız Hayatta? Biz ki ADEMİN Soyu Sevginin Çocukları, Kutsal Kitaplar Bahsederken Bizlerden Yazardı "Yüce Yaratılmış Varlıklar", Doğduk Ağladık, Çocuktuk Düştük Kanadık, Olmadı Yaralarımızı Saranımız, Bir Defa Okşanmadı Başımız, Büyüdük, Henüz Baharken Dünyamız Sevdayı Tanıdık, Uzun Gecelerde Hayaller Kurduk!.. Hele O Hayallerdeki Düşler Ülkesi Ve Kalbimizdeki Peri Kızı İmgesi Ne de Güzeldi, İçtiğim Sigarada Derin Bir Nefesmiydi Yoksa Sevgi? Ya da Uykusuz Gecenin Sonunda ki Sabahlara Derken Merhaba Gözlerimden Akan Bir Damla Yaşta Dilden Dökülen Bir KEŞKEmiydi ki? Çok Erken Uyandık, Uyandırıldık Düşlerimizden, Hep O Özlemini Kurduğumuz, Gelipte Gözlerimizden Akan Yaşı Silecek Diye Ümit Ettiğimiz Peri Kızları Hiç GELMEDİ, Hangi Kabak Arabalarıyla Hangi Şatafatlı Balolardaydılar? Kirletilmek İçin Soysuz Soyluların Kapısında Sıradaydılar, Kimbilir Belki Rastlantısal Ya da Kötü Bir Şakasıydı Hayatın Kimbilebilir? Hıçkırıklar Düğümlerken Boğazımızı, "Bir Dahamı Asla, Asla Bir Daha" Diyerek Kendimize Ucuz Yalanlar Söylerdik, Biz Çiçekler Açar Bir Kenardan Usulca Bakardık Hayata, Ömür Azgın Bir Irmağın Üstündeki Yaprak Gibi Sürüklenirken Bizi Bekleyen Acı Sona, Biz Hep Umutlar Büyütürdük İçi Boş Kocaman Umutlar! KÜÇÜCÜKTÜ Çiçeklerimiz, Acıttılar Bizi, Kopardılar Çiçeklerimizi, Akarken Gözlerimizden Yaşlar Karşımızdakiler; Bir de Bize "Siz Derdiler!.. Siz Aşktan Ne Anlarsınız? Siz ki Napolyon, Siz ki Sezar" Görmediler, Göremediler Asla, Öyle Bir Kalpti ki Figüranda ki; Tek Sevgiye, Bir Tek Sevgiliye Açılan Kapısı Vardı, Olmadı Yol Gecen Hanı, Kırıldı, Döküldü Parçalandı Ama Sevgilinin Varlığı Kutsaldı, Ucuz Romanlardaki Fahişeler Orada Yer Bulamazdı, Elbet Bir Gün, Bir Gün Toplanan Leylekler İle Göçecekti Bu Diyardan FİGÜRAN, Hak Etmeyen İnsancıkların Zavallı Gönül Konağından, Usulca Çekerek Kapıyı Sessizce Olacaktı Gidişi, İncitmeden, Kırmadan...
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
