Lucid (cennet elçisi) Şiiri - Bay Tanımsızz

gözbebeklerin gülüyor
cennet elçisi kollarımda
sarıp sarmalıyorum doyasıya
gözyaşlarımız yağmur olup
yağıyor en kurak topraklara
altın saçların
bembeyaz tenin
turkuaz mavisine boyandı
simsiyah gökyüzüm
parmak uçlarım yüzünle merhabalaşırken
daha fazla yağmur yağdırıyorum
kurak topraklara
-tanrıyı gördüm sanki-
soruyorum ona
tanrım şu an cennette miyim?
-evet diyor-
meğer yağmur böyle yağarmış kurak topraklara
tekrar sarılıyorum
seni bir buluta saklamak istiyorum
bir daha kaybetmemek için
kokunu kazımak istiyorum
ruhuma,bedenime,benliğime
ya da seninle bir kar küresine hapsolmak istiyorum

ve rüzgâr olup geziyoruz
bütün harikalar diyarını
hepsi seni andırıyor
senden zerrelermiş bu diyarlar
hiçbiri sen edemezmiş

sana en güzel yıldızlardan topluyorum
sonsuz ihtişamına
bir ihtişam daha ekleniyor
sana en güzel dizeleri fısıldıyorum
gülümsüyorsun
tüm dünya gülümsüyor

...

hava nedense rengini kaybediyor
korkuyorum
çok korkuyorum
kayıp gidiyorsun ellerimden
tutamıyorum sıkamıyorum ellerini
gökyüzü yeniden siyaha bürünüyor
ağlıyorum
bağırıyorum
n’olur gitme
ama uzaklaşıyorsun
tutamıyorum seni avuçlarımda
ve anlık bir karartı sonra gün ışığı
kahretsin tanrım
ışıktan hiç bu kadar nefret etmemiştim
uyanıyorum uykumdan