Loş odanın sönük ışıkları Şiiri - Sinan ...

Kırılmış göklerde uçan kanatları
Sönmüş gelecekteki umutları
Salmış kendini loş odanın yaylı yatağına
Gözünde sönük umutlu bekleyişle

Her şeye rağmen gülümsüyor loş ışıkla hayata
Çaresizliğin son noktasıdır kaldığı loş oda
Gözyaşlarını kurutmuş ağlayarak geçmişte
Öfke kusmak istiyor bu acımasız gidişe

Başka yol göremiyor ufukta. Çaresiz
Odasında bekler yarı çıplak iş elbisesiyle
Ekmek parası koymuş adına bu hayâsız oyunun
Cahilliktir belki ya da kimsesizlik bu hayata düşüşü

Tutmak ister tereddütle bir eli
Yuvasında çocuklarıyla oturması tek hayali
Olmayacak biliyor bu ırak hayali
Hayal kurmak ta suç bağırarak ağlamaklı isyan eder.

Takma adıyla bekler pencerede
Bir gün ebru yahut ahu veya aslı
Gerçekte görünmese de yüreği yaslı
Bu hayat ona bir tek acı ile kaplı