Lonely Şiiri - Serdar Tepe

Lambaların loşluğunda büyüyor
Ortalanmadan hayatım .
Neresinden tutsam sıkıntı ,
Ezilmiş parçalanmış örselenmişim.
Laf olsun diye yaşamışım bunca zaman,
Yaşamak bana oyun gelmiş.

Daha varamadan peronuma
Kalmışım demir parmaklıklar ardında .
Görür görmez zoru indirmişim süngümü.
Takmışım çocukluk maskesini boynuma.
Sesimi çıkaramadığımdan olsa gerek
Lambaların loşluğuna sığınmışım.
Ezmek parçalamak örselemek adına
Loşluğunda lambaların çocukça
Kim bilir kaç kağıdın canını yakmışım.

Boşaymış...
Yaşamak şakaya gelmezmiş
Yaşamak yazmaya benzemezmiş.
Böyle her Allahın günü
Karın tokluğuna karmak harcı
Her yiğidin harcı değilmiş .