Lokmanı Fermandan Şiiri - Seyfi Karaca

Gecenin koynuna girip
Gül bağlayıp habersizken yarin düşlererine
Bağ-bahçeler semtindeyim taaa ki, ay iklimli gezgin olan sarhoşa
Bir düğümlü ilmektir gayem
Neyse bilebilsem perdedeki karanfil kanamalı müşkül
Öpmelere kıyamayıp zeytin karası gözlerde gardiyan nöbette kirpiğin
Saplanmış keskin bıçaklar elindeyim, halim seyri siyah ve sırlı
Gökkuşağı ipeklisinden yumuşacık rengirevan, halım bazan sarı zakkum
Bazan gidesi belirsiz zemberekteki dönmez evre,
Bazan durası muamma mahsun sokak ve şehr-i meçhul çiğ
Bir bilebilsem halım nicelerde hangi dağda neyise...
Aşkına düştüğümmüş çözülmüş düğümde gördüm ki...
Kendi kaynağından pınarını bulmuş su damlası
İzi üstündeymişim gördüm ki daldığım ummanın
Uyansın dermiş sevdalı gönlüm,
Arzedermiş halini halime sevdalı gönlümün aksi aynası...
Gördüm ki derdimi dermanıma kendi yazıp lokman-ı ferman,
Gördüm ki yufkacıktan yüreğimmiş yazdığını gene
Yana yana benden evvel kendi okuyan

Seyfi Karaca.........Temmuz / 2002