plastik geçitler
yamacına çıktığım derinlikler
her şey bitiyordu hayallerin kara bilgeliğinde
çoğalsın diye içimdekiler
bazı düşlerin keskin dişleri arasında kalıyordum bazı geceler
yetmiyordu intiharlar
bu köpekleri üç ayaklı bıraktılar
uzun uzun uzadı yollar, yorulduk
utandık iki ayaklı olmaktan
anlattılar bize tek fişekle, anladık
sonu K ile biten bir isim bulalım demiştim sana
şimdi neresinden gireyim ruhunun da
kafiye olsun ruhuma.Nar!
ne için Nar?
aşağıda rüzgarla kavgada bir otobüs
önünde ipsiz uçurtmalar gibi altılar
okyanusun tuzundan denize karışmışlar
kusulmuşlar şehirlere caddelerde doğrulmuşlar
gözleri tam açılmamış burunları olmamış
kafaları demirden ayakları kireç elleri bakır
çünkü tüm yasalar kendini dövsün diye
sevenin kalbine incir dalları eker.
çünkü alnımda üç kambur;
sevmek, istemek ve şiddet!
I
kelebek mezarlarından hayat
koca bir bağ gibi göründü ona
asmaların gölgesinde tilkilerin
yılanların çocukların
oğul koca ve çıplak
babaya döndü bu karanlık kaygı büyüyor
gövdemden çıkıp bir çıplaklığa yerleştim
insan insan damlıyorum zamandan dışarı
bitersem hiçliğe asılı bir imge olacağım
Rimbaud Tövbesi Ve Söylenenler
bir daha binmem gemilere
bindirtmem yüreğime kirli hazzını
mavinin azgın tanrısının
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!