Lokma Şiiri - İbrahim Şen

gözlerim ufukta
orda bir yerde
senle kalan yasak bir denizin üstünde
ve kirpiklerin ay yuvası gibi karmaşık
bense gözlerimle lokmalarını yiyorum nurunun
bedenin yüzün elinin
hangimizin gözü önce ısırdı diğerimizi
ve belki denizin üzerine evler yapılır da
morlu pembe koyu yeşilden
kabeye gidesim varda
dönesim yok neden?

hangi kutsal şehir deniz kenarındadır acaba
kudüsü yüzerken hayal ediyorum
süleyman mabedinin üzerine belki martılar tünemiş
belki içinde
yukardan asılı balıkçı kayığı şeklinde minareler
üçgen peynir kalıbı gibi havralar
kudüse gidesim var da
dönesim yok neden?

kutsal suyun kaynagı mı var
o kaynagı kutsal eden ne
bir kartpostalda benden
vatikana gidesim varda
dönesim yok neden

şam dedikleri yer belki uzaktır bize
evlensek neresi ev olur ikimize
kelimenin tam manasıyla mucize
sevilirmi bir şehir gezilmeden
şama gidesim var da
dönesim yok neden?

hindistanlı bir din tüccarı sigarasını batrıyor kuma
alıcı bekliyor satıyor altın heykelini buda
hindistan hindistan olalı uymuyor konuma
ganja gidipte kalasım var da
yıkansam yolda olimposta karda
bursadan ganja gidesim var da
dönesim yok neden

belki istanbulu seviyorum içimden
belki hatay ı oynatırım yerinden
kızırderili huzurunda eskimo körlüğünden
afrika üstünde mavi yeşil gözlerden
jüpitere bile gidesim var da
dönesim yok neden