Ahlarla, vahlarla, keşkelerle
Bir gün daha bitti, gitti işte
Hüzünler sinelerde kalarak
Ardında kızıl bulutlar bırakarak
Ya ümit?
O hep var, karnımızı doyuran
Hayata sıkı sıkı tutan
Hep yarın değil mi zaten,
Ümit dediğimiz
Her gün yediğimiz lokma?
Bizi tok tutan.
Kayıt Tarihi : 13.3.2016 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!