Önce anlamadılar eleştirilerimi,
Çok sert davranıyordum çekiyordum restimi…
Dersem hiç inanmayın, sakin davranıyordum,
Belli gün belli vakit, mutlaka uğruyordum…
Rastladığım yanlışı bizzat uyarıyordum,
Böyle olmaz diyerek kesin engelliyordum…
Geçen gün bir de baktım, garson süpürge yapar,
Bakışlarla uyardım utanmaz, anlamazlar…
Dedim, yemek yiyoruz bırak şu süpürgeyi,
Toz toprak içindeyiz düşürme seviyeyi…
Diğer şehirlere bak seni çalıştırmazlar,
Kibarlığın geçersiz içeri de sokmazlar…
Ustanda da hata var, açıkça seyrediyor,
Koy süpürgelerini, şahsına yakışmıyor…
Bunlardan biz de bıktık vallahi de usandık,
Sürekli müşteriyiz, haddimizi de aştık…
Bakarız sigaralar, girmeyeceğim derim,
Şahsıma söz verirler, güvenir ve girerim…
Denetim burada yok, şahsımız engelliyor,
Bazen utanıyoruz, şahsıma yakışmıyor…
Her gün bir şey söyleriz, düzeltiriz mutlaka,
Şahsıma alıştılar gönül verdiler Hakk’a…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 30.12.2014 01:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!