Alfama semtinde şakıyordu sarı tramvaylar yokuş yukarı.
İki hapishane vardı. Biri hırsızlar içindi.
Parmaklıklı pencerelerden el sallıyorlardı.
Haykırıyorlardı fotoğraf çekilmek istediklerini!
Yarılmış bir insan gibi kikirdeyerek “fakat burada” dedi kondüktör,
“burada politikacılar kalıyor”. Gördüğüm binanın duvarıydı, duvarı, duvarı
ve çok yukarıda bir pencerede bir adamdı
ki bir dürbün yerleştirmişti gözüne ve bakıyordu denize.
Yıkanmış çamaşırlar asılmıştı mavide. Sıcaktı duvarlar.
Mikroskopik mektuplar okuyordu sinekler.
Altı yıl sonra Lizbonlu bir kadına sordum:
”Gerçek miydi bu, yoksa bir rüya mı görmüştüm?
Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 8.11.2019 22:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
LISSABON I stadsdelen Alfama sjöng de gula spårvagnarna i uppförsbranterna. Där fanns två fängelser. Ett var för tjuvarna. De vinkade genom gallerfönstren. De skrek att de ville bli fotograferade! "Men här", sa konduktören och fnittrade som en kluven människa "här sitter politiker". Jag såg fasaden, fasaden, fasaden och högt uppe i ett fönster en man som stod med en kikare för ögonen och såg ut över havet. Tvättkläderna hängde i det blå. Murarna var heta. Flugorna läste mikroskopiska brev. Sex år senare frågade jag en dam från Lissabon: "Är det riktigt, eller har jag drömt det?"
TÜM YORUMLAR (1)