Liselim II Şiiri - Mehmet Akif Ardıç

-cemile'ye...-

bakmaya doyulmazdı gözlerin
seyredilmeye tadılmazdı gözlerin
ama ben bakamazdım
çünkü ne zaman baksam o yemyeşil gözlerine
tutulurdu dilim...

yanardı dudaklarımdaki kıvrımlar
bakamazdım gözlerine;
depderindiler
bakınca kaybolurdum sanırdım

tavşan dudaklarına kapılırdım hep
o an sen gülümserdin ama ben ağlardım
sen bilmezdin

her gün binbir ümitle gelirdim yanına
arka sırada hep ben vardım
sen gelmezdin bazen
kahrolurdum
kadehlerde arardım sonra seni
sen bilmezdin

gülümserdim diye hep mutlu sanırıdn beni
oysa ki ben gülmezdim
göremezdin içimde biriken gözyaşlarımı
dokunamazdın aşkıma
ruhum sensiz her ağlayışında
özlemini şarkılara akıtırdım
sen bilmezdin

bir gül koklasam seni hatırlardım
bir yıldız kaysa gökyüzünden
sen gelirdin aklıma
ağlardım

bilirdim gerçekleşmeyeceğini hayallerimin
ama sen bilmezdin

yüzünü koklamak istediğimi
zülfünü okşamak istediğimi
sen bilmezdin
ışıl ışıl gözlerinde nasıl kaybolduğumu
bilmezdin her gece hayalinle nasıl sarhoş olduğumu
bilmezdin, bilemezdin

ama ki güzel gözlüm
bugün biliyorsun
aşkını, özlendiğini, beklendiğini...
tek tek, cümle cümle

bugün de bakamıyorum gözlerine
ama yalnızca evlisin diye

belki de sözümü tutmam
birgün bakıveririm
alev alev yanacağımı bilsem de
bir bakış
ama yalnızca bir bakış için
canını ver deseler veririm

ama ki güzel gözlüm
ne bana dünyaları verseler
ne de dünya güzeline bak deseler
sana baktığım gözlerle bakamam asla,
bakamam
ben, seni sevmişim
başkalarıyla olamam

20 Kasım 1994, Adana Mehmet Kemal Tuncel Lisesi