Limon Kokusu Şiiri - Osman Bahadir Odabas

Çokta açık değil hani aramız
Bazen kavga ederiz
Kızarız bazen
Ekşir suratlarımız

Olurda hani
Rutin olur mu aşk !
Sevdiğine kızar insan
Küserde

Neden küsmesin
İstemez ayrı olmak
Her gece anmak
özlemek …

Sinirlenirde, asabi bazen
İsyan değil ha kadere
Güçlü kalma çabası,
Zordur uzakken…

Sevgilim
İki gözüm , sultanim
Minik ellim
Pak tenlim

Ne diye kızarsın bana
İster mi bu ahmak
Bir an ayrı kalmak
Her an düşler seni

Kara gözlerini
Kalem kaşını
En çokta
Bakışını

Uyku tutmaz
Hülya ederim seni
İnci dişlerini
Sırma Saçlarını

Limon kokusu tüter burnuma
Sarı yeşil ufak olur ağacı
Atardın ilk adımını
Alırdım esansını ,limon kokardı

Çok mu normal başladık sanki
Hep çetrefilli
Hep aştık
Biz âşktık

Mohiganız biz
Son mohiganlar
Mesafe tanımayanlar
Gün sayanlar

Gelir sevgili
Günü gelir en şiddetlisi yaşanır kavuşmaların
İnan sevgili
Bir hükmüne bakar ! Allah’ın …

Severim çok seni
Kömür gözlerini
Çizgilerini
…

Buluruz elbet
Sığınacak bir liman
Küçükçe bir iskelesi
Bekle beni

Gün tükenecek
Dün tükendiği gibi
Yarın gelecek
Bir gün eksilecek

İşte o zaman sevgili
Sıkı sıkı sarmalayacağım seni
Kucak dolusu
Eser yel gibi, limon kokusu …