'bam' diye sızılardı,
bağlamanın en kalın teli!
bam diye, yürek dağlardı!
bir garibe, buruk bir yetime
yolunu kaybetmiş serkeşe
uzanan eller titrerdi..
bundan yıllar, yıllar önce!
utanan adamlar da vardı
yüzüne bakamayacak kadar
cesur ve dipçik gibi ayakta
haysiyet timsali, poster gibi
enginlere sığmayan kocaman liman
saygı duyulacak adamlardı ulan!
gönlümüzü verdik, seve seve
yolumuzu yürürken, baş edindik
zalimlerle kavgasına omuz koyup
tökezlediğinde tereke olduk, dizlerine !
yazdılar, okuduk; öğütlerini dinledik..
ve sildik hafızalardaki adamları
başkalarının
yeşil boyalı kağıt parçalarında
sırıtan katillerine ram olduk !
alışkanlık mı oldu, suyundan mıdır
anlaşılmaz ama,
adam olanların yüzüne baka baka
yavşakça, sırtlan gibi sırıtır olduk!
14.09.2020 / 14.20
Bandırma
Kayıt Tarihi : 7.10.2020 10:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!