Lika İster Bu Canım Şiiri - Abdullah Tor ...

Bilmiyorum geriye şu ömrümden ne kalan;
Kalsa bile bin sene, lika ister bu canım.
Dar geliyor ruhuma, dünya denen şu alan;
Yaklaştıkça o vuslat, artar her an heyecanım.

Onca zaman yaşadım, anlamadım ben bir şey;
Onca daha yaşasam, tebdil olmaz bu fikrim.
Sanki birer seraptı, şu âlemde her bir şey;
Yana kalan tek kar’ım, sırf taat’im ve zikrim.

Koskocaman bir ömür, akıp gitti boşuna;
Sanki hayat kâbuslu, bir rüyaydı sadece.
Talip oldu cahil nefs, her mevzunun boş’una;
Beni yapıp bir geda, oldu kendi bir ece.

Ayak erdi suya da; güç kalmadı gövdede;
Yaptı onu fısk, fücur, kara yüzlü bir bedbaht.
Yani olup sonunda, ziyan eden bir dede;
Gece gündüz durmadan, çeker oldum eyvah ah.

Geldim gördüm ve bildim; değmez hayat sevmeye;
Çünkü onu sevenler, hiç olmamış bahtiyar.
Kararlıyım ben artık, her hayırda ivmeye;
Zira oldum sonunda, bir tövbekâr ihtiyar.

Allah nadim olana veriyorken beşaret;
Geç de olsa dönmeyen, helak olur uhra’da.
Onca ayet ve hadis, ediyorken işaret;
Uyup melun şeytana, hiç bekler mi bu geda?

Benim olsa tüm dünya, zerre kadar sevinmem
Sonra geri alsalar, olmam asla mükedder.
Madem her şey ölümlü, neye yara sevinmem?
Bu sınavı kaybetmek, olur bana tek keder.

Abdullah Toroslu
30.10.2013-İzmir