Lice'de Yine Güneş Battı Mehmet'im

Yine güneş battı Lice’de Mehmet’im!
Uzaksın yıldızlar kadar benden…
Kurşunlara kâğıt baraka hanemde,
Tahta divanda ter akıyor tenden…
Çuvalda ölüler çoğaldı faili meçhul,
Pusu yardım kefen yırttım bilgece,
Ürkütüyor kör karanlık gece…
Ayrılığa sebeptir can pazarı,
Tadı bozulmuş buralarda dağın düzün,
Hasretinle yoldaşımdır hüzün…

Yine güneş battı Lice’de Mehmet’im!
Bağdaş kurdum yalnızlığıma…
Masamda resmin dilimde ismin,
Çare değil gülüm kanayan yaraya…
Gel de diyemem buraya!
Kasette gurbet havası,
Dizimde tütün tabakası,
Biri sönmeden doluyorum birini daha…
Selam yolluyorum barut kokulu,
Bir yıl kadar geciken sabaha…

Yine güneş battı Lice’de Mehmet’im!
Sen bana ben sana hasretim…
Anla beni gadasını aldığım,
Anla hasretiyle yandığım…
Maaşa prangalı öğretmenim,
Halim hal değil benim…
Ne ölüyüm ne de sağ,
Küllükte izmarit oldu dağ…
Odamda bulut oluştu,
Ben sustum yüreğim konuştu…

Yine güneş battı Lice’de Mehmet’im!
Bilmece geceler kör topal alıyor yolu,
Karanlık kalleşlik kuşanmış tuzak dolu…
Kapımı çalarsa soğuk yüzlü ölüm,
Üzül ama yıkılma gülüm…
Kara bulutlar dağılır bir gün,
Masmavi gökte sevgi sağılır bir gün…
Bu gece yokluğun ölümden de hazin,
Azdı bir tanem babanın yarası azdı…
Ben sustum kalemim yazdı…

20 – 21 MAYIS 1996