Seni güzel yavrum oy Ceylanım
Parmparça edilen kınalı kuzum
Savaşın kol gezdiği topraklarda
Şaraplenen bedenine ağladığım
Düzenin kurbanı olan Ceylanım
Ellerimle etini yerde topladığım
Fişek,gülle doldurdular göğsüne
Koları kopuk,elleri yitik bebeğim
Abalı karakoluna alınan yavrum
Torbama doldurupta sırtladığım
Şenlik’te acın,yasın şivanin var
Henüz onüç yaşında olan kızım.
Ceylanım,xezalım,kınalı kuzum
Sana olan zulümü haykırıyorum
Bedenine atılan o havan topunu!
Bu düzenin yaptıklarını kınıyorum.
Yüreğini yerde topladığım,kızım
Dilim yasak,seni anlatamıyorum!
Lice’de Gazze,Nablus gibi yaralı
Peki,farkımız ne? hele bir desinler.
Kızım,yavrum,bebeğim,Ceylanım
Söz,son gülüşünü unutmayacağim
Yarınlar için,barış için,özgürlük için
Acılarımı bu yüreğime gömeceğim
03. 10.2009
Yıldırım
Kayıt Tarihi : 20.10.2009 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
12 yaşındaki Ceylan Önkol, 28 Eylül'de her gün yaptığı gibi hayvanları otlatmak üzere araziye çıkmış, saat 11.30'da bir patlama duyulmuştu. Patlama üzerine olay yerine giden köylüler Ceylan'ın parçalanmış cesediyle karşılaşmıştı. Doktor ve savcı 'güvenlikli olmadığı' gerekçesiyle Ceylan'a olay yerinde otopsi yapmamıştı. Ceylan'ın cesedi 6 saat olay yerinde bekletildikten sonra jandarma karakoluna götürülerek otopsi yapılmıştı. Otopsinin ardından hazırlanan adli muayene tutanağında Ceylan'ın vücudunun çeşitli bölgelerinde irili ufaklı şarapnel parçası görüldüğü belirtilmişti. Aile askeri birlikten atılan havan atışıyla kızlarının öldüğünü iddia ederken, Genelkurmay Başkanlığı bölgede havan atışı yapılmadığını açıklamıştı.
Yazıyor gazteler geçiyor teller
Paramparça yüzü kayıptır eller
Eteğine toplamış da anası
Savrulmuş göklere yüzü dediler
Eriyesi çürüyesi kör mermi
Param parça olası kızın var mı
Her kızın düşünde ebem kuşağı
Dizine yaslanıp hiç anne der mi
Ananın söyler iken “Ceylanım gel gel”
Babanın duası 'Ceylanım gül gül'
Köyler mahzun şimdi dağlarda hüzün
Gül yanaklar soldu neylesin bülbül
Bakışı denizdi gülüşü nevruz
Genişlesin dünya gitti Ceylan kız
Sizin olsun ekmeğiniz tuzunuz
Ceylansız dünyayı bizler neyleriz
Ürkek bir kuş gibi yüreği pır pır
Dalında durmazdı hep kıpır kıpır
Gülüşünde umut yarını dokur
Bir goncacık güldü bülbülü şakır
Ceylan emenetti Tanrı'dan bize
Bir fakir çocuktu ne yaptı size
Kime ne verdi ki, pis savaşınız
Ne İbliis ne Eris gelmiyor dize
Kalkıp ana der ki Ceylanım nerde
Yavrusunu ara gezdiği yerde
Ne al duvak giyer ne gelin olur
Çocuklar büyür mü hiç kara yerde
Yoksulla gariptir savaşta ölen
Kindir kandır yıkım geriye kalan
Vuran da vurulan da yoksul garip
Ölümden yıkımdan gayrısı yalan
Yıkılası dağlar düm düz olası
Otunu yana gülün yerde kalası
Hangi savaş ne verdi yoksul halka
Bu dağlar ceylana kurban olası
Hey ağalar beyler bire yoldaşlar
Konuşup koklaşın gelin kardeşler
Kan ile kan yıkanmaz der ulular
Bin yengiye yeğdir bir can kardeşler.
Mahmut NAZİK 05.10.2009 MERSİN
ceylena rahmet, ailesine başsağlığı diliyorum.
şiir için de teşekkürler...
TÜM YORUMLAR (31)