Leylim Leylim Şiiri - Efe Güngör Gülsever

Leylim leylim canımın yarısı
Bir öksüz çocuk sancısı
Sevdamın kanayan yarası
Yiğit çocukların rüyası
Meczup'ların akıl goncası
Yüreğimin sakladığı yoncası

Bence ay çehrenden alır güzelliğini
Bence şimdi senin kokun şiirdir
Yüzünde'ki o ben var ya , bilmem'ki benimdir
Bu yorgun ve yetim gönlüm senindir
Ellerini tutmadan geçen her gün zehirdir
Sensizliğe alışırsam senin suçundur

Yüreğimdeki ateşe düşen bir damla su gibisin
Gönül bahçemde'ki en büyük neşesin
Bileklerime jilet vurduğum gecesin
Körpe bir karanlık içindeyim Nazlıcan
Sensizlik çöker göğe, yüreğimde kışlar
Gel, sevdanla söndür içimde'ki bu nârı