Leylim Şiiri - Ahmet Çiçek

Ne yana dönsem kırılgan bir günün kıyısında
Nasıl da tutuşturur teninde yüreğimi
Perdeler kanatları bir yoksulun evinde
Bin parçaya bölüyor ağlayan yetimleri

Ne yana baksam kırılmış bir gülün kanadında
Neden bir muammaya kurban ettin umudu
Bir dağ türküsüdür ellerin kalır koynumda
Susuz bıraktı beni, ırmaklar içimde soludu

Leylim, orda bir yol var kaybolan ufuklarda
Vuslatın kapısı sonsuzluğa dayanır
Sussam ağlayan kör pencerelerde
Ah çeker doruklarım kuyular kurumuş sanır
Leylim, benim değil gözlerin tenha gecelerde