Leyli Livanım Şiiri - Seyfi Karaca

Çekilmiş telgrafın dilinde iplik iplik üzülmüş inceler
Behrizamandan sözü vardı belki,
Uzakları büklüm büklüm burkulup deheyleyen adsızın
Sökülüp saçılan parçalanmış bulutların sözü vardı belki yerdeki topraga
Gökyüzündeki yadellere yakuta
Sözü vardı algın dağlara, yorgun çöllere belki hazan, belki de hozanın
Her düşen yapraktan gazeller okuyup usturalandığı yaralara rüsvan revan pir-i perişan
Yıkıldığı yerden daha kalkamadan
Çığ üstüne çığ yüklenen kar çığlıkları gibi
Dilinin ucunda sızlayıp da diyemediği bir şey vardı belki yanıp kavrulduğu yürekte
Ah içinde bir meyli vardı hançeresi gamdan
Delalisi belki leyli leyli leyli
Leyli yar livanım...

Seyfi Karaca..........Ocak / 12