Özlem bulutlarıydı,
başıma çökünce
minik ellrimle kovamadığım
karabasan.
Çırpındıkça,
yüreğimden fışkırıp
bulut olan bu volkan;
bu ateş, kül
ve duman...
Öyle bir bulut ki;
şimşekten kılıcını
hınçla sallayıp,
burnumun direğini sızlatan...
Özlem bulutlarıydı.
Yatılı okullarında gurbetin,
göz pınarlarımdam süzülen
iki damlacık sessiz isyan.
1971/Eylül
Ahmet Zekai YıldızKayıt Tarihi : 11.8.2006 22:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1971 yılında yatılı bir okula kaydoldum. İlk günün gecesinde yurdun yatağına uzandığım ilk gecede, ışıklar söndürülünce içim ürpermişti.Gün ışıyıncaya kadar uyuyamamış, ağlamıştım. Daha sonraki günlerde ailemden ve arkadaşlarımdan ayrı kalmaya alıştım.Bu dizeleri karaladığım kağıdı yirmibeş yıl sonra bir rastlantı sonucu Türkçe defterimin sayfaları arasında bulduğumda o kadar sevindim ki; ilk yatılı(leyli) gecenin anısına yazdığım bu şiiri sizlerle paylaşmak istedim.Sevgi ve saygılarımla..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!