Leylek ile Kartal Şiiri - Gazi Küçükgiller

Bir sözüm var dinleyene.
İbret olur bilmeyene,
Hikaye bu ya,
Leylek ile Kartal,
Doğaları ayrı olsa da,
Arkadaş olmuşlar,
Sohbet ederlerken,
Leylek;
Yakaladım mı bir hava akımı,
Yerdekiler göremez,
Ne siyahımı, ne de akımı,
Yani diyeceğim o ki,
Çok yükseklere çıkarım,
Bu yüzden,
Sonbahar da Afrika'ya,
Sıcak ülkelere yaptığımız,
Sürü halindeki göçümüz,
Görülmeye değer.
Kutsal topraklardan geçtiğimizden,
Hacı leylek'tir adımız,
Epeyce bilinir,
Avladıklarımız
İtibariyle,
değerimiz, itibarımız,
Mart ayındaki dönüşümüz,
Hesaba, kitaba dayalıdır,
Halk arasında;
Dokuz'da gelmez,
On'a kalmaz derler.
Bu kadar da dakikız
Demiş.
Kartal aşağı kalır mı?
Sen aslında hantalsın,
Üstelik,
Ben avcıyım,
Sen ise av'sın.
Ben av'ıma pike yapınca,
Islık çalar kanatlarım,
Hele mahmuzlu pençelerim,
Yakaladığım avımı
Anında parçalarım,
Derken,
Havalanmışlar.
Döne döne epey yükselince,
Küçümser bir eda ile,
Kartal sormuş,
Ne görüyorsun Leylek kardeş?
Leylek,
Her yer sisli puslu demiş,
Biraz alçalmışlar,
Kartal tekrar sormuş;
Şimdi ne görüyorsun? Leylek kardeş,
Leylek
Bir tabak görüyorum, demiş.
Kartal,
O da bişey mi canım?
Ben ayrıca,
Tabakta bir buğday tanesini de gördüm,
Bak dalıp,
Taneyi alacağım
Demiş ve tabağa doğru pike yapmış,
Gerçekten de ıslık çalmış kanatları,
Ancak;
Tam taneyi kaparken,
Avcının kurduğu tuzağa yakalanmış ayakları,
Leylek; lak lak lak lak lak lak yapmış,
Leyleğin ömrü lak lak la geçer ya,
Ama bu defa nasihat eder,
Bilge kişiliği ile,
Yani;
Taneyi görmek marifet değil,
Tuzağı görmek önemlidir.
Biz çok yaşarız,
Kartalların ömrü az olur.
Ya bir tuzağa takılırlar,
Ya da bir kazığa çakılırlar.
Bunları dedikten sonra,
Taze bir kurbağa yakalamak için,
Yeşil çayırlara doğru kanat vurmuş.

Gazi Küçükgiller
17 Haziran 2009 / GüzelbahçeG