Leyleğim Bekle Beni Şiiri - Fuat Eriçok

kış yine tıktı bizi kutu evlerimize
yünlüler sarmaladı ürperen bedenleri
hüzünle uğurladık terkedip gidenleri
güneş’e vedâ edip el salladık denize

hüzünle uğurladık terkedip gidenleri
içimizde boşluklar baş eğik boyun bükük
dudaklarda bir ıslık umarsız kırık dökük
yüreklerde sızlarken ayrılık nedenleri

dudaklarda bir ıslık umarsız kırık dökük
uzun dalgın susmalar acıtan yalnızlıklar
yine yağmur fırtına yine çamur yine kar
yine bahara kadar göz fersiz omuz çökük

yine yağmur fırtına yine çamur yine kar
bitmez tükenmez akar soğuk karanlık tatsız
gök gri deniz kara ağaç kuru yapraksız
kış işte böyle renksiz al yeşil izne çıkar

gök gri deniz kara ağaç kuru yapraksız
ılık kanatlarına kuruluverip hazla
takılıp leyleklere gitseydik keşke yazla
kışa üç ay bile çok dokuz ay sa insafsız

takılıp leyleklere gitseydik keşke yazla
bir çocuk rüyası mı? ah ne derseniz deyin
siz yakın sobaları yün paltoları giyin
ben rüyâma dalayım gerçek kalsın ayazla

(15 ekim 2003)