Leylâkların Açtığı Gün

Baharın adına özlem demiştik,
Sevgilerin çiçeklerle dal, dal yeşerdiği,
Sevdaların türkülere sığmadığı gündü,
Mor rengin tutkusuydu bahar...
Zambakların kokusuyla rengini verdiği sessiz akşamlar,
Hep derinden götürürdü hatıralara,
Yine sonsuz gizemiyle doğan Güneşin ardından,
Geldim diyordu salkım salkım tutku çiçeği Leylâklar,
Beyaz' ı da çok masum bir sevgiyi anlatırdı ama;
Ben tutkundum yine Mor renklerine,
Hani bir şarkının sözlerinde ki gibi,
Mor salkımlı sokak ve Leylâkların mis gibi açtığı,
O sokakta yine açtı Mor salkımlı sevda çiçeği Leylâklar,
Şimdi sevme zamanı diyordu tüm sevdalara...
Çabuk tutun dileklerinizi, mutlu olun der gibiydi,
Çünkü bir kelebeğin, birde Leylâkların ömrü kısaydı,
Ömür denen zaman kıskacında birden kaybolan...