Leylak Majör ve Mor Trampet

Ezilmiş bir mayıs çiçeği gibi
Toprağından tırlar geçen hanlığın
Uzakları esip götüren radyo kısa dalgaları bibiydi
Dün
Öğle sonrası ikindisi
Katırlarını eski bir saray yoluna yukarı koşmuş
Galeriyasının vitrininde son kalanlarını kırbaçsız
Dediydim değil mi ben sana?
Der gibi ahuzar eden zamana
Tam tekmil dağınık düzen
Sonra leylaklı bir çitin arkası
İslimleri trenler tütüten koklanmış çiçekleri has bi hal
Ve büyülenmemek elde değillerin hasretini bölüklenip
Saraya varınca da
Sarmaşıklara tutunan duvarların
Önünde doksanaltı majörden sıdalanmış körpe su gibi
Trampet çaldığına gülümseyen bir çocuk
Ve mor boyalı devriyesini susmasız bir sevinçle
Bütün kazancını sevgiliye vermiş
Dünkülerin o
Evine sürgün kapılara zincirli
Nöbetçi kulubesi

Seyfi Karaca.........Mayıs / 10