Leylak Ekili Zaman Şiiri - Reşat Öztoprak

Bu gökyüzünün neresinde duruyoruz
Bir bulut gibi durmadan öylece geçecek
Suskun, durgun
Bize gülen bir edayla kim seslenecek

İçine sevdasını tıkıştıranlar
Konuşamadan girecek bir şehre
Kenarlarında leylaklar ekili yollardan yürüyecek
Buz tutmuş cesetlere sokuşturup üşümüşlüğü.

Kim bilir belki de onlardır ki sabahlara dek
Kimisi mor paltosuyla, kimi siyah ceketiyle bütünlenerek
Beklenmediği anda kaldırabilirler yerden yüzlerini
O da ne, hayır, yine mi sabah oldu

Hatırlanmışlıklar yüzer sokaktaki yağmur sularında
Avuçlasak içinden suyun toplayıp
Olmayanlara versek, ne kalır ki bize

Üstelik güzle kış arası
Sarı/gın çiçek, beyaz yaprak
Ve güzin Ekim