Leylak Duvarlarinda Agustosun

Çam dalında solist serçe
Günün tenha kısmında avluyu teftiş ediyordu konser
Yol yamaç üstü asmalı bahçenin koruk demleyen salkımlarıyla
Saat dördü beş geçeye doğru çan kulesinde sesi çınlarken saatin
Üzüm mevsimi yönünü ön sıralarda avaraya vurmuş
Ve altı numaralı evin leylakları mor rüzgarlarla sarılıp kucaklaştığı
Kimde nerde ne aradığının sebebi ziyaretini bilirmiş ki pervane
Can şenliğini çırpınışlarına benzer en çok...
Sonbahar yaklaştıkça iklim daha bir hozan, daha bir hazan insan
Zamanın izini eğirir dokur gibi katlayıp büken bir akşamüstü çağında
Serçe söylüyor ağustos yanıyor rüzgar gülü hem susuyor dinliyor
Dolanıyor eksen dönüyor evren dosyası ve yarası hiç kapanmayan
Ve izi ismi sahibi olmayan yoksul gölgeler gibi
Mumdaki yazgıdını köpüklü dalgaların silip süpürdüğü
Adsız bir güneşe kavuşma vaktinde gri duvarlara sıra halinde dizilmiş
Ve acısı sancısı ve ağırlığı kendi üstüne yıkılmış kalmış
Hiç kimseyi ve hiç bir yeri seyredip duran hüznün
Mezar kadar sessiz, matem havası kadar ağıt
Kanser hastalarının.
.. solgun ölgün ecel bekleşen nöbeti

Ağustos /22