Leyla'yı Ararken Şiiri - İrfan Karapınar

Gönül cananı arar canan nerede bilmez
Belki kendi canıdır müştakla aradığı.
Çağırsan göze gelmez arasan söze gelmez

Belki uzun bilmece bir derin tefekkürdür
Canan kim can nerede bilen yok ki söylesin
Cennete sarkan veda cehenneme öşürdür

Ah bu derya içinde balık olsam yok olsam
Kime niyet eyleyim kime derdim söyleyim
Gülenlerle meşk edip ağlayanlarla dolsam

Mecnun’un dillendiği ahular resmetti:Sen
İsmin yetti ki cümle alem peşinde gezer
Dağlar taşlar ses verdi zikretti duada:Sen

Dünyevi yalnızlıkta ilahi visaldin sen
İlmek ilmek dizdin de Süreyyalar gönlüme
Ya rüyada bir yakış gönülde sunaydın sen

Sen kalbimin güneşi ilhamı şiirlerin
Gecelerde mehtabım ummanlarda afakım
Sen muhabbet dermiştin hicranda yaram derin

Ah Leyla seni arar çöllerde tüm mecnunlar
Sen Mecnun’a meylettin Mecnun’un çoktan gitmiş
Geldin sen ki ruhuma geldi bütün dermanlar

Yükselir yükselir de gönül hârını yutar
Yarın derken yarınlar bir acı rüya olur
Bu dünyaya meyleden madde kârını yutar

Hakikat aynasında üryan olmuş gezerim
Kâh sokakta bir derviş kâh alemde bir deli
Ben Leyla’yı ararım Leyla benim benzerim

Geldi ayın on dördü bütün notalar yarım
Bir alem ki nihavent dokunur gönle sükut
Bu fani kainatta yalnız bu lütuf kârım

Ben Leyla’mı ararken leyliler oldu sâkit
Cümle alem gülüştü bu ne hal ey dost diye
Hem hamım hem ümmiyim çok mu erken bu vakit

Leyla göze görünmez ancak güzel bir kadın
“Ben Leyla’yım”der demez gözlerim aşkı döker
Tenine dokunurum nerdedir Leyla tadın

Gençliğim yele verdim de oturdum yâr beklerim
Vebalimdir ya sevabım arayışım özlemdir
Yâr gelmedi neyleyim döküldü emeklerim

Arayış bir uzun yol çile dolu dört yanı
Ben kırılgan bir benlik yollarda yorulurum
Gel yanıma ey buyruk gel beni dertten tanı

Aşk dolu tüm sitemler ah Leyla ne zalimsin
Hüzünler şarkı oldu bak ne dertle söyleşir
Bulutlar ağlıyorken sen onlarla daimsin

Dünden özge yarınlar seni arar özlemle
Sen ışık gibi gökte gönülden beklenen yâr
Ufka bakar aşıklar seni tarar özlemle

Ey Leyla sesime ses versen dünyam şenlenir
Alev olur göklerde yakar hicranı lâlin
Ardına düşmüş rüyam gelsen hülyam şenlenir

Hal içinde ademim süslemez alem beni
Sokakları yalıyor kimsesiz bakışlarım
Görsem pencerelerde hayal içre kisveni

Dalgın emellerimde bir Leyla gezinir ki
Düşmanımı dost bilir hoş görürüm vebali
Gözüme devran üstü bir Leyla çizilir ki

Leyla dedim ses verdim uğruna nefes verdim
Umudumda ruhumda sönmek bilmez ateşsin
Sensiz geçen günlerde dünyaya kafes derdim

Leyla tükenmez iman bekler bu garip İrfan
Bedenden çekilir kan ilmekten dökülür can
İlim çaresiz derman tükenir artık irfan

Aralık 2008