Leyla'ya Varmak İçin

(Bir sebep göster bana,Sende sonuç olayım.)

I.

Mecazlar ülkesinde
Leyla‘yı arar iken
Mecnunlar yalan çıktı.
Bir hayâ perdesinde
İnsana taç giydiren
Roma’lar diyarında
Efsaneleri yırtıp
Sevgiler yalan çıktı.
Bir zehir çukurunda
Nefsi avutmak için
İnsimin damarında
Kurulan planlarım...
Çıkıp bir sabah vakti
Simurglar diyarında
Hebâ oldu yıllarım.
Şifrelerim kayboldu,
Bir akıl kapanında
Yoruldu kanatlarım.
Ve Leylanın fikriyle
Vaveylalar koparken
Göklerin avucunda,
Haykırdım şiirimi...
Ve yerçekimi düşman
Olmasaydı sevgili.
Sarılınca ruhuma
Leylanın sırlarından
Esmanın çiçekleri,
istiladan kurtuldum
Batarken güneşlerim.
O tutunca elimden
Şahlanıverip birden
Eklenince şeklime
Benden yep yeni bir ben,
Leyla düştü içime.
Gam yemez oldum artık,
O pınara kanınca
Zindanı gülşen bilip
Haykırdım insanlığa
Aşkın en surûrundan
Bir Leyla türküsünü...

II.

İsmi gibi değilmiş
Karanlıklara inat,
Yürümek yollarında.
Yitince enfusumda
Zahirin zerreleri,
İdrak için Leylayı
Batınında eridim.
Gizli bir hazineyken
Devşirmiş mahlukatı
Bir hilkat kaleminden.
Tefekkür deryasında
Temaşa edip yari
Bilinmekler istermiş,
Fikrin en çilesiyle
Ona akan her kalbi
Şevkin de Şems eylermiş.
Anladım ki ozaman
Meçhullük yaman imiş
Ve çökünce inime
Aczimin zayıf sesi,
İstemedim bilinmek;
Görünce aşiyanda
Gülün tatlı nazına
Yapılan sema gibi,
Hem havada hem suda
Bilinen her noktada
Hissin en derininden
Ruhun titremesini.
Aşkın melodisiyle
Serhoşu olup birden,
Duydum vird-i zebanı
Leyla bülbüllerinden.
Gel, sen de kalbin ile
Kulak ver bu sadâya.
Nasıl şaşmamalı ki,
Zahirden mahrum akla!
Toprağa düşen bir pay
Tekrar girmez zarına,
Ölüm gizli bir perde
Çıkarsın huzuruna!
Düşmeden serzenişe
Kalk ayağa Ey İnsan!
Leylaya varmak için
Bilmek düştü payına!

Muhammed Ali IŞIK
Haziran 2008 / İstanbul