Leyla Sızısı Şiiri - Hatice Topcu

Çok oldu karanlığı katık edeli ufkumuza
Tüyü bitmemiş sözlerin hakkı satırlarımızda
Yarım kalmış sevdalar gevelerdik ağzımızda
Biz şehre güceniktik hep,erimeyen karlara
Sanırdık suların çekildiği yerde bekler bizi leyla

Susardık,sesli harfler merhamet etmezdi bize
Yalnız kahır yazardı suskun alfabemizde
Susardık,hüznümüz geceye bizden evvel varırdı
O dilsiz korunakta bir tek leylamız vardı

Bir yokmuşla başlardı bizim masallarımız
Ahımız erişmezdi feleğin huzuruna
Kaf dağına dargındı kanatsız kuşlarımız
Korkular fısıldardık rüzgarın kulağına

Uzaklık damıtırdık sırçadan yağmurlardan
Elde kalan umutla gökleri mayalardık
Bulutlar kararırdı hasretin tortusundan
Zifiri yağmurlarda leylamızı arardık

Çözülmemiş bir sırdı Leyla sızısı bizde
Can çekişen bir mevsim,görülmemiş bir iklim
Kaygılar kabarırdı sabahın gövdesinde
Doğan güne darılır dünden medet umardık

Davudiydi sesimiz leylayı fısıldarken
Adını hüznümüzün buğusunda saklardık
Titrerdi dişlerimiz vuslatı sayıklarken
Susardı yorgun harfler,biz leylaya susardık…