Evren var olur iken,tam iki yüz yıl geçti
Parlak bir ışık, alev kütlesi belirdi
Bu ışık kândil'de Hâk'idi
İşte her şey böyle başladı.
Sonra bir devlet kuruldu
Kış hiç gitmiyor ki gelsin
Buz tuttu yürek
Çözülesi yok
Çanlar çalıyor susmuyor
Kırmaya güç yetmiyor, ìcimdeki çocuk
Hep ağlıyor, susmuyor
Bütün oklarımla
Kızıl bulutları nişan alıyorum
Kadınca bir şölen içindeyim
Yağmurlar yağdırıyorum
Tanesi amberden
İçselim
Sise bürünmüş
Dişil ruhum benim.
Vahşi egolar,
Kısıtladı mı seni?
Öz doğana, tufanları mı yağdırdı?
Asitan olayım sana cevreyleme
Mücrimimiyim zar eyletme
Perva etme, zerren bende
Zülfümde kementsin, dilimde beste
Şekva sanma özümde
Ali-i Aba'dan mısın, medet de
Doğarken kâinat
Yer su iken bünyâd
Kandilde nur idi mahlukat
Karanlığın içinde ışığı gördüm
Derya dalgalandı coştu kat kat
Cebrâil altı bin yıl uçtu imdat
Kalemsiz kitap benim nefeslerim
Işığın özüdür bilirsen deyişlerim
Ali yazar sırr-ı hakikâtim
Nur-u kadim insanım
Asi olana neşter vuranım
Bükrek ejderham
Ayıhı'dır ruhlarım
Merküt'dür şamana gök yolculugunda rehberim
Kam'dır benim adım dilek,murat,zevktir anlamım
Tanrı Ülgen'in ilk şamanıyım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!