Leyla & Mecnun (2020) Şiiri - Mustafa Atiş

Pandemi süreciyle insanlık hemhal olur
Covid’in serencamı Mecnun’a sual olur;

“Hangi virüs öldürür, saran mı, kemiren mi?
Akciğere inen mi, yoksa kalbe giren mi?”

Sevdadan gayrı illet, zillet olur gözünde
Aşk odunda yanmış ya, ibret olur sözünde;

“Kalbe giren aşk ise maşuka kalır ölüm
Ben Leyla’da gömüldüm, Mevla’da açtı gülüm”

Mecnun Mevla’yı bulup Leyla’dan vazgeçince
Mecnuna sitem eder Leyla kendi dilince;

“Çöllerden Ab-ı Hayat kalmış ya avucunda
Ya Leyla olmasaydı, “Lâ” olurdu Mecnun da”

Mecnun yok sayılınca Leyla’nın nazarında
O da Leyla’yı vurur çölde aşk pazarında;

Leyla yâr hasretiyle dolaşırken sahrada
“Ley” de bir yar olaydı, Leyla’dan kalırdı “La”

Leyla boynunu büker, yüreği irkilerek
Dilinden son sözleri dökülür titreyerek;

“Fuzulî anlatıyor, ben hep Leyla’da durdum
Ona Kays diyorlardı ben Mecnuna döndürdüm”

Her sevi bir yangındır, külleri rüzgâr alır
Aşkı yitik asırda son söz şaire kalır;

“Ne Mecnun ne de Leyla, dünya kalmaz seyyaha
Allah’tan gelen kullar yine döner Allah’a…”
***************
Leys : Arazı şekli
Yâr : Sevgili
Yar : Uçurum
La : Yok