Yeryüzünde sonu hüsran her aşkın!

Artık kabul et leyla, mecnun bir yanılgı bir ummak sadece

Leyla kabul et, yeryüzünde sonu hüsran her aşkın!

Ve kavuşmak aslında ayrılmaya ilk adım

Bu dünyada sonsuzu istemek yanılgısı

Benliğimize dolan bir zehir aslında

Ama leyla acizim ben ve evvela insanım, biraz da duygusal

Birinin kollarında avunmamı tanrı istemiş olmalı

Şu yanan odunlar gibi her şey

Elimden kayıp gidiyorlar

Külü kalıyor bana, güzü kalıyor, sonra hüznü

Leyla senden de ümidi kesmişim

Düşünüyordum da seni sevmek ne demek?

Belki de daha fazla acı ve daha fazla hüsran

Tablonun tamamını görüyor gibiyim

Dağ fare doğuruyor büyük Nil'de sinek

Siyasiler büyük çalıyor

Bazı insanlar ise küçük

Velhasıl çalan onlar iken acı çeken neden biz?

Hiçbir şeye inancım kalmadı malum

Ne sana ne bana ne de bakkal amcaya

Leyla lütfen, lütfen diyorum bak terk et beni!

Ben yapamıyorum, bari sen yap!

Göster bu yüceliği

İyi değilim leyla ve bu senin zerre umurunda değil

Sen iyisin ama yine süslenmiş püslenmişsin

Şansı var gibi komşu oğlunun

Benim yok!

Bir aşk yarası işte öldürmez insanı

Bir yabancıymışım sana, aslında kendime de öyleyim

Soluyor rüzgarlar ve solduruyor her şeyi

Ben üşüyorum leyla, yirmi yedimdeyim

İntiharı düşünüyorum

Seni mi?

Artık düşünemiyorum

Tuhaf!