Mecnun Leyla’sını ararken çölde,
Hep onu görürmüş çiçekte, gülde.
O kadar çok severmiş ki Leyla’yı,
Ona benzetirmiş güneşi, ayı.
Arar iken Leyla’sını her zaman,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta