Leylâ-i Hasret Şiiri - Güven Küçük

Gecenin koynunda yalnız yürürken adımlarım,
Her taş ve her rüzgâr senin adını fısıldar.
Nevâruz ışığı düşer saçlarına, titrer sükûnum,
Ayın hilâli seher vakti gönlüme naz eder.
Saatler ağır akar, zamanın yükü omuzlarımda,
Her an hasretinle dolup taşar ruhumun derinliği.
Kalbimde bir yara, derin ve sessiz, adını anar,
Ve ben her gölgeyi senin nurunla doldururum.

Hasretin esintisi sarar gecemi sessizce,
Kelimeler kifayetsiz, her harf bir nefes olur.
Gökyüzü kadar engin, bulutlar kadar ağır,
Her yıldız sana dair bir hatıra taşır.
Melankoli titrer ruhumda, gecenin koynundayım,
İçimde bir nur yanar, senin adınla birleşir.
Sükûn içinde beklerim, sabırla ve ümit ile,
Sevgin akar gönlüme, durmaksızın ve derinden.

Zamanın ağırlığı düşer omuzlarıma, ağır ve sessiz,
Geçmişin gölgesi sarar her köşeyi, her anı.
Her nefes seni taşır, rüyalarımda senle dolu,
Ve her uyandığımda gece ile sükûn bulurum.
Melankoli, hasret ve aşk birleşir kalbimde,
Bir yudum sessizlik, bir yudum sen, içimde büyür.
Gözlerimi göğe diker, yıldız kayar, dilek tutarım,
Her an bir umut, her dua sen, ruhumda bir meşk olur.

Seher vakti gelir, çay ve sigara eşlik eder yalnızlığa,
Geceyle bütünleşmiş ruhumda senin adın yankılanır.
Sen en güzel şiirimsin derken, kelimeler bile anlam bulur,
Her harf bir nefes, her cümle bir titreşim olur bedenimde.
Melankoli ve hasret birbirine karışır gönlümde,
Bir yudum sükûn, bir yudum sen, içimde büyür.
Her gece seni düşlerim, rüyalarım senle dolu,
Ve sabah yine senle başlar, yine senle biter hayatım.

Gecenin rüzgârı taşır adını, yapraklar titrer sessizliğe,
Ay ışığı düşer saçlarına, yıldızlar kıskanır parlaklığını.
Zaman ağır akar, günler sensiz geçer, hasret büyür,
Ama her an bir umut, bir sen, bir hatıra ile doludur.
Kalbimde bir boşluk var, adını yazdığım sayfalarda büyür,
Her satırda seni ararım, her nefes bir özlem taşır.
Melankoliyle harmanlanmış bu sevda sarar beni,
Ve ben sonsuz bir gecede seni beklerim, sabırla, sükûnetle.

Geceyle bütünleşmiş ruhumda sevda titrer, naz ile,
Her nefesimde sen, her ses adının yankısına dönüşür
Kaç gün geçti, her biri bir yara, bir sessizlik, bir gölge,
Sensiz geçen saatler ağır, zaman yalnızca acıyı ölçer.
Ama ümit her sabah yeniden doğar içimde, kırılgan ve titrek,
Her an seni düşlerim, adınla dolu rüyalar içinde kaybolurum.
Hasret birikir her nefeste, içimde deniz gibi büyür,
Melankoli gelir, oturur göğsümde, derin ve soğuk.

Ama yine de sevgim akar sana, durmaksızın ve ılık ılık,
Ve ben gecenin içinde, sen yıldızlar kadar parlaksın.
Aşkın karmaşası, duyguların labirenti sarar bedenimi,
Ama her seçimde seni seçerim, kalbim hep sana akar.
Sabahın dördünde, geceyle bütünleşmiş sessizlik ve çay,
Ve ben seni düşlerim, uykularım senle dolu, yeniden doğarım.
İsmin ile dolar gecem, her anı hatırlatan bir nur,
Ve ruhumda sen, sonsuz bir hasret, tek ve berrak.

Ve sonunda, leylâ-i hasrette sen, bir umut, bir ışık, bir sükûn,
Her şiirimde, her nefeste sen varsın, varlığınla tamam.
Özlem, melâl, aşk ve zaman bir arada titreşir ruhumda,
Her sayfa bir anı, her satır bir fısıltı olur kalbimde.
Gecenin rüzgârı taşır adını, yapraklar titrer sessizliğine,
Ay ışığı düşer saçlarına, yıldızlar kıskanır güzelliğini.
Ve ben sonsuz bir gecede seni beklerim, sabırla ve ümit ile,
Çünkü sen benim şiir evrenim, senle tamamlanan her şeyimsin,
Sen benim Hatunum, Kaderimsin…