Hayat yoluma taşlar dizmeniz engelmi bana?
Yüreğinizin bir yanında yerim olmaması dert mi?
Vefasızlığınızın bedeli bende yıkım,hüsran mı?
Tohumunda hayırsız olan sevginizden bana ne fayda.
Yamalı da olsa bu yürek,ilk kez yıkım da değilki
Acılarının acılarıma denk geldiği günlerde
Bir ışıktı seninle karşılaşmak
Önceleri zayıf sonraları gözlerimi kamaştıran
İlk önce birbirimizi tanımak için minik adımlarla başlayan
Sonra ise koşarken yerdeki taşlara takılan, düşen
Zaman zaman paylaştıklarımızın anlamsız olduğunu
Yazmak için o kadar sefilim aslında. Kalemim değil karşımda boynu eğilen cümleler bile külfet yüreğimde. Ne görsem gecenin karanlığında ona tutunuyorum adeta. İçimde öyle bir sadakat var ki yazmaya dair. Ve ne zaman zorlansam yazı yazmakta, hiç gözyaşı dökmedi harfler bana. Hiç bana ihanet etmediler sağ olsunlar hepsi koşarak geldiler kâğıtlarıma… Bu sözler ise benden armağan olsun kaybolan düşlerime ve harflerime...
Hıçkırıklarıma gözyaşlarım karıştığında
Anılarıma hayallerim harmanlandığında
Nefretimden çok sevgim ağır bastığında
Hiç bir an denemedim seni sevmemeyi
Hakkın yoktu mabedime girip kirletmeye
Gönül hanemde baca tüttürmeye
Bak yazdığın oyun hazırlanmakta sahnede
Hakkın yoktu ihanet hırkası giydirmeye...
Aşk dedikleri; Çıkmaz sokakta kirlenir
Kalbimdeki sana mecburiyetteyim
Üzerine nakşettiğin tuğra gibi aşkın
Elimdeki gül bile boyun büktü yokluğunda
İçimdeki hüzün bir başka oldu güneşe tutulduğunda
Kaç cemre düşmeli bilmemki içime
Kız kısmı okumasın ne işi olur okumakla otursun oturduğu yerde diye düşünen zihniyet, daha doğrusu örümcek kafaya sahip cahil. Hastaneye eşini götürdüğünde bayan doktor diye ısrar eder...Buyurun aradaki çelişkiyi siz yorumlayınız....
Yaşadığımın bir anlamı yok sanki son günlerde. Hayat her gün yerine getirilmesi gereken bir vazife sanki. Ne tadı var, ne de adı. Bir günün diğerinden farklı olmasını geçtim. Günler ve onu kovalayan haftalar bile benzer oldu birbirine.
Pencereden bir damla ışığa bile tahammül edemez haldeyim. Depresyon uykuma sarılıyorum büyük bir şevkle. Çare onda sanıyorum. Sanki kalkınca herşey değişecekmiş gibi geliyor insana.
Kokusu sarmış odamı, dolu bıraktığım kül tablası..Zorla aralıyorum gözlerimi ve bir sigara daha yakıyorum!
Hayat size her zaman dilediğiniz gibi hediyeler sunmaz. Muhakkak ki kötü süprizlerde karşınıza çıkacaktır. Ne hikmetse güzellikler kısa sürer, bizleri sıkıntıya sokan dertler ise peş peşe, çığ gibi üzerimize gelir. Umutsuz, bitkin yorgun düşer gönül evi. Sanki altında ezilirsin.
Hani büyüklerimiz daima söyler. " Her sıkıntı arkasında mutlaka ferahlık vardır." Yada " Her şerrin arkasında bir hayr " gibi. Öylesine çıkmazda, öylesine çaresiz hissettiğinizde kendinizi biliniz ki yardımcınız daima Allah'tır.
O asla incinmenize fırsat vermez sığınmasını bildikten sonra. Bir bakmışsınız omuzlarınızda ki taşınmaz sandığınız size ağır gelen yük ferahlığa dönmüş. İki omuza birer kelebek dokunu vermiş.
Kelebekten kastım bakıldığında huzur veren,güzelliği ile büyülü bir canlıdır aslında.
Hayat sensizliği hükmetmiştir ömrüme
Ve infazındayım ayrılığın
Bir umut işte, kapı çalar ansızın
Güller elinde seni beklemekteyim...
Sensizlik davamda kalsam da çıkmazda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!