Leyla Şiiri - Ayşe Erdoğan

Şizofrenik duyguların bekçisi,
Masum bir aşkın dilencisi,
Olmasa da ne gündüzü ne gecesi,
Bir aşk için çırpındı Leyla!
Bir aşk uğrunda öldü Leyla!

Duymadı kimse ne sesini ne nefesini,
Görmediler denizler kadar yaşlı gözlerini,
İşitmedi sağır kulaklar hiçbir sesini,
Bir sevda uğruna yedi kendini Leyla!
Bir sevda uğruna bitirdi ömrünü Leyla!

'Hasta bu kız' diyorlardı Leyla için,
Aklından zoru var dediler onun için,
Ağladı hep köşesinde için için,
Bir zalim uğruna feda etti kendini Leyla!
Bir zalim yolunda sağlığından oldu Leyla!

Leyla dediler adına öyle kaldı Leyla,
Öldü öldü dirildi pes etmedi Leyla,
Mevla sabır vermiş sabret sende Leyla!
Bir bakış uğruna gözlerini verdi Leyla!
Bir bakış uğruna kör oldu gitti Leyla!

Ölüyor yavaş yavaş bilmiyor Mecnun,
Kendinden başkasını düşünmez Mecnun,
Leyla diyor ki; Nerde o Mecnun!
Bir avare-i Mecnun için yollara düştü Leyla!
Değmez dediler, yine de aldırmadı Leyla!

Dağlara, yolllara meydan okudu, sustu,
Çekildi köşesine kedi gibi pustu,
Mecnun kötü konuştu, Leyla sustu, sustu, sustu...
Aşık, biçare, masum.. Hayata küstü Leyla!
Her gün binlerce kez, kan kustu Leyla!

Ölüm sessizliğiydi onunkisi kimse bilmedi,
Yapılan kötülükleri kalbi sindiremedi,
Dert oldu içine, gözü Mecnun'dan başkasını görmedi!
Sonunda kapandı içine, kimseyle konuşmadı Leyla!
Bir aşk, Bir göz uğrunda öldü gitti Leyla!
Sevdiğini bir kez görmeden, melek oldu uçtu Leyla!

Yıldız oldu gökyüzünde, ebediyete uçtu Leyla!
Yıldız oldu gökyüzünde,
EBEDİYETE UÇTU LEYLA!