Leydi Godiva Şiiri - Haydar Bibinoğlu

Okyanusta bir ada…
Adada bir devlet…
Devlette bir kent
Kent topraklarının sahibi bir lort…
Ve lordun topraklarında
Çok çalışıp az yiyen
Baştan aşağı yoksulluğunu giyen
Çaresiz bir halk…
Ve hasta
Ve bitkin
Ve aç çocuklar!..

Haydi
Kalk ve bin yıl öncesine bak!
Gördüğün halk
Despotların tahakkümünde
İnim inim inlemektedir.

Tüm feodal dünyada olduğu gibi
Büyük Britanya’da yaşamak da
Yoksullar için
Oldum olası zordu.
Kavintri (Coventry) kentinin lordu
Ne halkın yoksulluğunu görmekte
Ne yakınmalarını dinlemektedir!
Buzdağı ruhlu
Katı yürekli
Taş kalpli
Huyunu sırtlandan almış
Genlerini vampirden çalmış bir cellattı.
Tüm feodal beyler gibi
O da
Toprak işçilerinin
Kutsal emeğinin üstüne yattı.

Heyhat
İnsanlığın yüz akı
Yoksullar anası
Anaların hası Leydi Godiva
Emek hırsızı Lord Leyfrik’in (Leofric) eşidir.
Sanki o yoksul halk
Leydi Godiva’nın öz kardeşidir!

Sevgi
Sadakat
Ve şefkat simgesi
Ve göz kamaştıran bir mücevherin
En çarpıcı imgesi gibidir Leydi Godiva.
Bir yanda
Toprağı
Tırnaklarıyla işleyen
Yüzlerce işçi
Bir yanda
Kıpır kıpır
Ele avuca gelmez bir prenses
Bir kadın direnişçi…

Öylesine bir sevgiyle bağlıdır ki sömürülen halkına
Öylesine karşıdır ki sömürünün acımasız çarkına
Öylesine varmıştır ki yoksulluğun farkına
Günlerce
Haftalarca
Aylarca
Bıkmadan usanmadan
Ve geri adım atmadan
İnatla
Lord Leyfrik'in
Tarım işçilerine yüklediği
Ağır vergi yükünden yakınmaktadır.
Bu uğurda
Ne ruhunu
Ne bedenini sakınmaktadır!

Öylesine inat
Öylesine kararlı
Öylesine isyankâr
Öylesine ısrarcıdır ki
Düşürmek için eşinin koyduğu vergi yükünü
Çırılçıplak binip atına
Kavintri kentinin sokaklarında dolaşma koşulunu
Yüksünmeden
Ve bir an duraksamadan
Ve hatta
Yüreği aksamadan kabul etmiştir.

Aşk ve Güzellik Tanrıçası Afrodit mi desem
Yoksa Venüs mü?
Halkla barışık mı desem
Sömürenle küs mü?
Bilemiyorum!
Yüzünün ve bedeninin güzelliğini değil ama
Ruhunun güzelliğini
Zihnimden
Bir an bile silemiyorum!
İşte
Öyle bir güzeldir Leydi Godiva!

Bir sabah
Anadan üryan
Bindi atına
Kavintri sokaklarında
Başını yere eğmeden
Ve gözleri
Taşa toprağa değmeden
Kâh
Atının saçlarını
Bakışlarıyla tarayarak
Kâh
Bulutların arkasında
Bir yıldız balkıması arayarak
Gururla dolaştı.

Ne kadar insan varsa kentte
Tamamı evlerine kapandı.
Ne bir perde aralandı pencerelerde
Ne bir gözkapağından ışık sızdı gözbebeklerine!
Ne bir göz fenerini gizli saklı yakan oldu
Ne dönüp o çırılçıplak kadına bakan oldu!

Ve
O insafsız vergiler
Çıplak bir direnişle indirildi.
Tarım emekçilerinin yürek sızısı
Az da olsa dindirildi.

Binyıl önce
Bir çıplak kadın
Kendi hâkim sınıfına karşı
Gözlerinin keskin kılıcıyla
Boydan boya
Yararak arşı
Büyük bir zafer kazandı.

Bin yıl önce
Çıplak bir kadının gönlünde
Bir çoban ateşi yandı.

Binyıl önce
Bir çıplak kadın
Devrim tarihinin önsözünü
Ezilenlerin yüreğine
Kalemsiz yazandı.
Kalemsiz
Yazan!..