Leyal Şiiri - Adnan Şerifoğlu

asyalı uzun soluğum
cennet atlarımın en kısrağı
okşayamazdım yelelerini
rüzgarda taranırken onlar

ellerim en titreşimli bir sevda vakti gibiydi
hafakanlar basardı seni andıkça gönlüm dilim
sanırdım yaşamak senin olmakmış
yaşamakmış sanırdım
en kırılgan dal uçlarında son gençliğimin

leyalimdin benim
hem ki dünkü halimdin benim
-geç anladım seni sevmenin
dipsiz bir kuyuya taş atmak olduğunu-

leyalim ey benim çaresiz halim
seni nasıl da sevdim
leyalim,Allah'tan başka
kime arz edeyim halim