Lewisia Şiiri - Hâli Se

sözün bittiği yere kadar geri döndüm
girdim ıskarta bir saatin dişlilerine
fosforlu geceydim hep dedim öptüm pası
bahar görmeden geçti ya bizi onu diyordu şarkı
güneşi kovalıyorduk da gitmiyorduyu, özlemişim
yeni bir kelime çekmeyi torbadan fransızca

sözün bittiği yere dövme yapmışlar anne
sen bunu da kaynatırsın ocakta
ben yemşeşil çorbasıyım trafik işaretiyim kimi zaman
bilirsin bunu kesin
içten pazarlığımın musafahasıdır dirilen ciğerimde 'belki'

kesik süt bozuk yumurta derneğim kapandı bilsen
hıyabanda seyrettim önümde koşan gölgemi
kulplu bir cereyi omuzladım, doluydu su
kargalar değil, güllerin sesi tepemizi deldi
bulaşık pembeyi derken
bulaşıcı ve müzmin
aşk inadıydı pastel pembenin, hatırlamam uzun sürdü
dağlara yüzümü bulutlara sırtımı verdiğimden
kırılıp düşüyordu çürük çitleri hayalin

fısıldadım - şu bahar bu bahar...
yazmalarımızın
düşecek çiçekleri

kaybetiğim rüyayı gören oldu mu
~