Leventler Şiiri - Mehmet Halil

bugün intihar eden, genç bir esnaf anısına.

İnce uzun boyuyla, sanki bir söğüt dalı,
Işıl ışıl deniz mavisi gözleri,
Fakirliğin, İzmir’in varoşlarına savurduğu.
Ailesinin göz bebeği.
İşsiz binlerce üniversite mezunundan biri.

Beş kişilik ailenin yükü omuzlarında,
Beş yıl direnmiş, iş bulmak için,
Ha bu gün, ha yarın, uçup gitmiş yıllar.

Globalleşme çığlıkları atılırken,
Küçük esnaf,
büyük sanayicilerin,
dipsiz kuyusuna kayıp giderken,
Zincirin son halkasına takılmış, son umut olarak.
Bir Bankaya borçlanmış,
Asgari ücretin üç katı borç; olmuş on kat.
bu kadar borç için mi? Diyebilirsiniz.
Nehir ne kadar küçük olursa olsun,
daha büyüğünü görmeyen için, büyüktür.

Fakir büyüğü bilmez, zengin küçüğü,
Öyle dememiş mi padişahın kızı,
‘’baba! fakir fakir diyorlar,
fakirlerin bir çuval altını da mı yok’’
esas olan o paranın miktarı değil,
o borcu ödeyememe korkusu,
onuru, şerefi, gururu, namusu,
bunları çiğneyebilen,
o parayı her türlü elde eder,
bunları çiğneyemeyenin, hayalleri biter,
Filozofun dediği gibi...
‘’ insan hayalleri bittiği zaman ölür’’

sanayiciler, yapılan her işin firesi olur derler,
Fire derler, cüruf derler, atık derler, bok derler.
Onların fire dediği, Leventler.
çırpınır çırpınır hayalleri biter.
Ve içine bir zehir çöker,
‘’yenildik’’ der.
İş biter.

hayalleri biten, onurlu insanlar.
Kendinden başkasına,
belli etmez derdini,
günden güne, bir gül gibi solar.

İş çok da, iş beğenen yok,
Hazır yemeye alışmışlarda ondan,
Adamda sorumluluk yok ki,
Onun gibi biri... ekmeğini taştan çıkarmalı.
Konuşur,
Devlet kapısında iş bulmuş,
siyasi yalakalar korosu,
Unutmuş işsiz kaldığı,
ve kuyruk salladığı günleri...

duymuş, levent bu acı sözleri,
öyle lokma yiyip,
yutmak kadar, kolay değil ölmek.
günden güne incelmiş.
Hayallerini tutturduğu ipler.

Daha sağlam bir ip bulduğunda,
İpin bir ucu tavanda,
bir ucu kendi boynunda.

Yarın medyada, haberi çıkacak,
Aynı durumda olan binlercesi,
Oradan, kendi akıbetine okuyacak,
medya, tirajını artıracak,
Artan her tirajla, ölenlerin kanı,
bankaların kasasına akacak.

Kimi hayalleri biterek,
Kimi açlıktan,
Kimi kurşunla,
Ama,
Normal ölüm yok, bundan sonra.