Levent Özgeç Şiirleri - Şair Levent Özgeç

Bir tek sen sor
Yalnız sen sor halimi!
Taş zindanda
Kölen olsam ne çıkar!
Çaldın benden
O güzelim ömrümü,

Karakoç uykusunu harman edip savurmuş
Rüyasında mübarek DÜŞ aramış kırk sene!
Aptala ibret için ne usanmış ne durmuş
Solucanlar da bile DİŞ aramış kırk sene!

Ne var ki; Bu gün hocam yazıyorsam o günü

Aldanma cahilin,kuru lafına
Kültürsüz insanın,kulu yalandır!
Hükmetse dünyanın,her tarafına
Arzusu,hedefi,yolu yalandır

Kar suyundan süzen,çeşme göl olmaz

- - - BİR DOST'A - - -

Gönül; Her sevgide karşılık bekler
Kendini harap etmeye gerek varmıydı?
Bir yalan sevdanın düşüp peşine
Ömrünü verdiğin yürek darmıydı?

Sevgimiz hatıra kaldı,yaban ellerde
Çözülmedin
Çözemedim ben seni.
Duygularım saklı kaldı,meylerde şişelerde
Kana kana,
İçemedim ben seni.

-- BENİ DÜŞÜN --


Bu günlerine bakıp sakın ola aldanma
İçine çaresizlik ÇÖKÜNCE beni düşün!
Aynalara bakarken güleceğini sanma

ÇAKALLAR-2-

Ne zaman elime bir kalem alsam
Dilime dolanır,hep bu çakallar!
Sazımı alıp ta çalmaya kalksam
Telime dolanır,hep bu çakallar!

- - - NEYLEYİM - - -


Eğrilerle düz zemine oturdum
Doğruları eğik sandım neyleyim.
Alımlı gözlerle süzdüler beni

Adı garip kendi garip olunca,
Sevdasından günden güne solunca,
Bir de gözlerine kanlı yaşlar dolunca,
Çıra gibi yanmış yine bir garip!
Boynu bükük kalmış yine bir garip..!

Artık vakit çok geç,susmuyor kalem
Boşuna gönlüme vurmayın sakın!
Nefretle yoğurmuş,sizi bu alem
Gönlümün önünde durmayın sakın!

Dizilir önüne bütün anılar,